تور ارزان دبی: آیا ایران می تواند مانند دبی به ابرقدرتی در صنایع هواپیمایی تبدیل گردد؟
به گزارش عاشقان علم الکترونیک، شاید اگر ده سال پیش به شما می گفتند که شلوغ ترین فرودگاه برای پروازهای بین المللی در آینده در یکی از بیابان های کشورهای عربی خواهد بود، باور نمی کردید. اما حقیقت این است که جغرافیای مسیرهای هوایی بین المللی در جریان یک انقلاب تحول آفرین است و خاورمیانه کلیدی ترین نقطه این جغرافیا است. با خبرنگاران همراه باشید.
با تور ارزان دبی در زیباترین سواحل خلیج فارس استراحت کنید و شهری پر زرق و برق، بینالمللی و پیشرفته را سیاحت کنید.
ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی یعنی نزدیک به چهار دهه و به علت قرار گرفتن در شرایط تحریم های بین المللی در این مدت، از جریان این تحول بزرگ دور مانده است. این در حالی است که یک کشور عربی از این موقعیت به نفع خود به خوبی استفاده نموده است. حال این سوال مطرح می گردد که آیا اکنون برای بازگشت به این بازی و ایفای نقشی موثر در صنعت هواپیمایی بین المللی، دیر نیست؟
برای آنالیز پاسخ این سوال بد نیست به گذشته نگاهی بیاندازیم و به دهه 1960 میلادی برگردیم.
در آن موقع، خطوط هوایی در پی توسعه اولین نسل از هواپیماهای جت بین قاره ای بودند. این موضوع سبب شد که سفرهای هوایی با تحولی روبه رو گردد. این تغییر بزرگ، سرعت پروازهای تجاری را دوبرابر کرد و زمان سفرهای بین قاره ای را به نصف رسانید.
تغییر بزرگ دیگر، برنامه ریزی راستاهای هوایی بود. چرا که هواپیماهای جت پیشرفته و قادر بودند مسافت بیشتری را بدون توقف، بین شهرهای بزرگ پرواز نمایند.
یکی از شرکت های هواپیمایی که همیشه در پی انحصار خطوط هوایی بود، شرکت پان آمریکن است. زمانی که بوئینگ، اولین هواپیمای جت بین قاره ای خود یعنی 707 را فراوری کرد، پان آمریکن یکی از مشتری های اصلی آن بود. این شرکت، اولین بوئینگ 707 را به پرواز در سراسر دنیا فرستاد. مجرب ترین خلبان این شرکت به همراه جمعی از مدیران به چندین فرودگاه پرواز کردند. آنها به مقامات سیاسی کشورها شرح دادند که در صورت فراهم کردن امکاناتی مانند باند فرودگاه نو، یاری های ناوبری، گیت ها و سالن های بهتر و پایگاه های تعمیر و نگهداری، مایل به همکاری با آنها هستند.
یکی از مکان های مد نظر این شرکت آمریکایی، تهران بود. به علاوه، تهران همیشه موقعیتی مناسب در راستاهای هوایی متصل نماینده اروپا، خاور میانه و آسیا داشته است. در نقشه راستاهای شرکت پان آمریکن پس از توسعه سفرهای هوایی بعد از جنگ، لندن، فرانکفورت، رم، استانبول، تهران، دهلی، بانکوک، هنگ کنگ و توکیو قرار داشتند.
با ورود هواپیماهای بوئینگ 747، این شرکت توانست راستاهای سریع تری برای پروازهای بین المللی خود تدارک ببیند. به عنوان مثال، با این پروازها مسافران می توانستند به طور مستقیم از لندن یا فرانکفورت به تهران و از تهران به هنگ کنگ یا بانکوک پرواز نمایند.
تهران با توجه به موقعیت جغرافیایی اش که در مرکز این خطوط هوایی قرار گرفته بود، می توانست در شبکه بین المللی هواپیمایی به یک قطب هوایی تبدیل گردد بدون اینکه خودش مقصد سفر باشد. موقعیت جغرافیایی تهران به گونه ای است که می تواند توقف گاهی برای پروازهای هوایی باشد و از این جهت بسیار حائز اهمیت است. در واقع، تهران موقعیتی مشابه آتلانتا، بالتیمور و شیکاگو در آمریکا دارد.
شبکه راستاهای بین المللی به وسیله شرکت پان آمریکن ایجاد شد و دهه های متمادی سایر شرکت های هواپیمایی آن را دنبال می کردند. با ورود نسل نو هواپیماهای جت و امکان پرواز در فاصله های طولانی تر، این شبکه به چالش کشیده شد. در سال 1985، تیم کلارک، مدیر پروژه برنامه ریزی برای ایجاد یک هواپیمایی نو تحت عنوان امیریتس (Emirates) شد. این ایرلاین در دبی استقرار داشت.
کلارک، اهمیت جغرافیایی دبی را به عنوان موقعیتی در میانه راستا بین اروپا و آسیا و نیز موقعیت عالی برای ارتباط با آفریقا، به خوبی درک نموده بود. وی دریافت که برای راستاهای طولانی بین قاره ای، قطب هایی نظیر لندن و پاریس و فرانکفورت، تنها توقف گاهی برای مسافرانی هسستند که به این شهرها سفر می نمایند.
امیریتس می توانست نقطه مرکزی ایده آلی برای به هم پیوستن پرواز ها در یک فرودگاه نو بدون مزاحمت شهرهای اطراف و منع رفت و آمد شبانه باشد. این فرودگاه نو می توانست باندهای متعدد و پایانه های شبانه روزی داشته باشد که بیشتر به ترکیبی از مراکز خرید و هتل شباهت دارد. به این ترتیب فرودگاه بین المللی دبی به وجود آمد.
امروزه دبی شلوغ ترین فرودگاه دنیا برای پروازهای بین المللی است. این فرودگاه در سال 1990، 4.3 میلیون مسافر را جا به جا نموده است. این اندازه در سال 2015 به 70 میلیون مسافر رسیده است.
یک مجموعه فرودگاهی نو با پنج باند و چهار پایانه که در سال 2020 تکمیل خواهد شد، به منظور جا به جایی سالانه 160 میلیون مسافر، طراحی شده است.
کلارک، به پشتوانه دو هواپیما، ایرباس A380، بزرگ ترین هواپیمای مسافربری دنیا و بوئینگ 777، هواپیمایی امارات را توسعه داد. این هواپیمایی یکی از هوشمندانه ترین کوشش ها برای استفاده از هواپیماها در راستاهای خاص بود. به عنوان مثال، استفاده از هواپیماهای بزرگ تر برای راستاهای بین شهری پر مسافر و هواپیماهای کوچک تر برای راستاهای خلوت تر.
فرودگاه بین المللی دبی و شرکت هواپیمایی فلای امارات، سالانه نزدیک به 27 میلیارد دلار برای دبی درآمدزایی می نمایند.
سال جاری، هواپیمایی امارات طولانی ترین پرواز دنیا به مسافت 8600 مایل از دبی تا پاناماسیتی را در برنامه دارد. در آمریکا، این هواپیمایی برای مقاصد مختلفی چون نیویورک، لس آنجلس، شیکاگو، دالاس، سیاتل، واشنگتن، سان فرانسیسکو، بوستون و اورلاندو پرواز دارد. این فرودگاه و شرکت هواپیمایی، سالانه نزدیک به 27 میلیارد دلار برای دبی درآمدزایی می نمایند.
به لحاظ جغرافیایی، تهران موقعیت بهتری نسبت به دبی دارد چرا که شمالی تر و به راستاهای هوایی سنتی بین آسیا و اروپا نزدیک تر است. به علاوه، تهران این پتانسیل را دارد که فراتر از یک توقفگاه ساده در بیابان عمل کند و می تواند دروازه ای باشد برای ورود به ارزشمندترین آثار به جا مانده از دنیای باستان.
امروزه مهم ترین اولویت ایران، جایگزین کردن هواپیماهای از رده خارج است؛ ایرباس ها و بوئینگ هایی که بیست تا سی سال از عمرشان می گذرد.
روزی که تحریمات علیه ایران برداشته شد، ایران ایر خاطرنشان کرد که 114 هواپیمای نو به ایرباس سفارش خواهد داد و انتظار می رود که بوئینگ نیز سفارش بیشتری دریافت کند. این هواپیمایی اعلام نموده است که برای یک دهه آینده به 580 هواپیمای نو احتیاج دارد که 300 تای آن برای پنج سال آینده است.
به هر حال با وجود برطرف تحریم ها به نظر می رسد که در صنعت هواپیمایی عرصه دیگری برای رقابت با ابرقدرت های این حوزه گگردده شده است. موقعیتی که با استفاده از آن ایران می تواند رقبای خود از جمله دبی را به راحتی پشت سر بگذارد.
منبع: The Daily Beast
منبع: کجارو