چرا سریال نو کیانوش عیاری پخش نشد؟ - عاشقان علم الکترونیک

شرق در ادامه نوشت: از این نظر می توان عملکرد تلویزیون را بیشتر تحلیل کرد و به این نتیجه رسید که در سال های اخیر بی اعتنایی به کیفیت آثار، بسیاری از مخاطبان را دلسرد نموده و از سوی دیگر رجعت هنرمندان به مدیوم های دیگر از جمله شبکه نمایش خانگی که خاستگاه شان تلویزیون بوده، بیش ازپیش این علامت سؤال را پررنگ می نماید که در نهایت تدبیر رسانه ملی برای رضایت مخاطبانش چیست؟ اما در آرشیو تلویزیون کم نیستند آثاری که بازپخش چندین باره شان، همچنان مخاطب پسند است و گاه پخش شان پس از سال ها زمینه ساز تحلیل دوباره اثر است.

روزگار قریب به کارگردانی کیانوش عیاری از جمله آثاری است که این روز ها پس از سال ها بازپخش می گردد؛ سریالی که عیاری در تبادل نظر با فارس از شتاب زدگی برای ساختش صحبت کرد و گفت: بدون در دست داشتن فیلم نامه اقدام به ساخت این سریال کردم و اگر فیلم نامه داشتم و از منابع اقتصادی بهتری هم برخوردار بودم، روزگار قریب مجموعه پیروز تری می شد. من بدون فیلم نامه و متن اولیه ای، این کار را ساختم. کار خیلی فوری شروع شد و با دست خالی، فکری بداهه بر پایه خاطرات مختلف و با تخیلی که دائما در حال شکل گیری بود، ساخته شد.

فکر های ما فیلم سازان و کارگردانان اصولا ابتدا به ساکن برای یک موضوع متمرکز آماده می گردد که غالب آن می تواند یک فیلم کوتاه یا بلند حدود صد دقیقه باشد، حال وقتی بر اساس یک سری حساب گری ها به ما پیشنهاد ساخت یک سریال صورت می گیرد، آنجا دیگر برنامه ریزی نقش اول را بازی می نماید و برنامه ریزی ما برای زمان ساخت و پخش سریال بسیار مهم است که اگر به این نکات توجه نگردد، لطمات زیادی به اثر وارد خواهد شد.

او در تازه ترین گفت وگوی خود با ایسنا به بهانه بازپخش سریال درباره چگونگی ساخت روزگار قریب گفت: یکی از مدیران سیمافیلم در همان سال ها که کار تازه یکی، دو ماه بود شروع شده بود، به من گفت درست است که شما کارگردان سینما هستید و در سینما هم پیروز بوده اید؛ اما کمی هم به این کار دل بدهید. من هم در پاسخ گفتم چطور؟! هر کسی چیزی گفته غلط نموده گفته. آن چنان که یکی از آبدارچی هایی که به من چای می داد، چند باری به من گفت این یک کار تلویزیونی است، چرا این قدر روی آن دقت به خرج می دهی، عصبی می شوی و زحمت می کشی؟!

به آن مدیر گفتم وقتی چنین شخصی این را به من می گوید، شما چگونه حرف کسی که از سر صحنه خبر های منفی برای شما می آورد و صددرصد حسادت می ورزد که من برای تلویزیون این چنین با دقت کار انجام می دهم را می پذیرید. ایشان موضوع را برعکس به شما رسانده است. واقعا هم به همین شکل بود.

من در دو، سه روز اول شروع کار به این نتیجه رسیدم که این کار را باید تا خاتمه و با تمام قوا پیش ببرم و هر چه تجربه دارم استفاده کنم و به قولی اگر کار گزارشی هم بسازم، باید کاری باشد که به شدت به آن علاقه دارم و محصول من است. پس باید به آن برسم و آن را بسازم.

این در حالی است که چند سالی است خبر بازگشت عیاری به عرصه سریال سازی با سریال 87 متر برای بسیاری نوید بخش حرکت رو به جلوی رسانه ملی است. سریالی که فیلم نامه آن سال 89 تصویب شد و گروه از فروردین 96 رسما پیش فراوری ساخت سریال را شروع کرد و نهایتا 15 مرداد تصویربرداری شروع شد و دی ماه 99 پروژه پرچالش کیانوش عیاری با تمام حواشی و تعطیلی گاه و بی گاه و مسائل بودجه ای به اتمام رسید.

سریالی که نزدیکی پخشش هم رسانه ای شد و به نظر می رسید این پروژه به زودی روی آنتن خواهد رفت؛ اما هنوز هم تاریخ دقیقی از سمت تلویزیون درباره زمان پخش آن معین نشده است! سریالی که به گفته کارگردانش باید زمان بگذرد. بتوانم مثل یک تماشاگر عادی فیلم را ببینم، آن زمان می توانم درباره کم و کیف آن صحبت کنم.

چندین سال پس از ساخت سریال های هزاران چشم و روزگار قریب کیانوش عیاری با تمام فراز ونشیب ها و اتفاقاتی که بر سر اکران دو فیلم خانه پدری و کاناپه آمد، به دعوت رسانه ملی پاسخ مثبت داد و 87 متر را ساخت. سریالی که تا پیش از پخشش نمی توان تحلیل درستی درباره کیفیتش داشت و همه چیز را باید به زمان موکول کرد.

با این حال پس از گذشت سال ها از تجربه سریال سازی عیاری در تلویزیون و مسائل و وقفه های پیش آمده بر سر ساخت این سریال، این گمان را برای بسیاری ایجاد نموده است که شاید باید انتظار معقول تری از این سریال داشت و تمام قضاوت ها را به بعد از پخش آن موکول کرد.