سومین حضور گروه شیلر در ایران چطور گذشت؟ - عاشقان علم الکترونیک

به گزارش خبرنگاران به نقل از ایسنا، این گروه پیش از این نیز در سال 96 در ایران اجرا نموده است. گروه موسیقی شیلر در اردیبهشت سال جاری آلبومی را به نام صبحدم با هنرمندان ایرانی منتشر کرد و قرار شد که در کنسرت اخیر خود قطعاتی را از این آلبوم اجرا کند.

در برنامه شامگاه دوشنبه، قریب به نیم ساعت از زمان آغاز کنسرت می گذشت. پس از نیم ساعت چراغ های سالن خاموش شد و اعضای گروه شیلر به روی صحنه آمدند.

قطعه اول تقریبا ریتمی هیجان انگیز داشت و گاهی آرام می شد و دوباره به ریتم سابق بازمی گشت.

نورهای قرمز صحنه را روشن نموده و تماشاچیان دوربین های خود را برای ضبط ویدئو بیرون آورده اند. قطعه اول با استقبال تماشاچیان همراه می گردد.

پس از لحظاتی، پایکوبی نوری به رنگ آبی سالن را پر نموده و یک ملودی با ریتمی ثابت بر فضا حاکم می گردد و کماکان اوج می گیرد.

در سالن تنها صدای موسیقی شنیده می گردد و تماشاچیان همراهی خاصی ندارند. پس از لحظاتی از اوج موسیقی کاسته می گردد، به یک باره اوج می گیرد و ملودی سابق را تکرار می گردد.

یک فرایند در سراسر این اجرا حکم فرماست. موسیقی اوج گرفته، متوقف می گردد و دوباره ثابت می گردد.

قطعه دیگری در حال آغاز است. تصاویری گرافیکی از فضای تهران پخش می گردد و نورهای سبز در سالن جاری می شوند. موسیقی با ریتم تندتری به جان سالن می افتد. فراز و نشیب ملودی موسیقی ادامه دارد. پس از اجرای این قطعه که با تشویق هواداران همراه بود کریستوفر ون دیلن (رهبر گروه شیلر) حضور تماشاچیان را خوشامد می گوید و بابت حضور آنها تشکر می نماید.

باری دیگر سالن تاریک می گردد و آواهایی با فراز و نشیب های پی در پی به گوش می رسد. باری دیگر موسیقی ریتمی ثابت به خود می گیرد و ادامه پیدا می نماید. این بار ملودی آرام تری نسبت به کارهای قبلی در جریان است.

قطعه دیگری آغاز شده و هر از چند گاهی به زبان انگلیسی شعری زمزمه می گردد که می گوید dont say good bye , dont make me cry

به اواسط اجرا نزدیک می شویم. موسیقی بی کلام الکترونیک همچنان در حال انجام شدن است. همانطور که قبلا رهبر این گروه بیان نموده بود، در این اجرا قطعاتی از آلبومی که همراه با نوازندگان ایرانی ساخته بود، بدون حضور آنها و تنها با نواخته شدن سازهای الکترونیک اجرا می شوند.

تماشاچیان را می بینیم که همچنان در حال رفت و آمد از بین جمعیت هستند.

در اواسط کنسرت چراغ های سالن روشن می گردد و اعضای گروه به تماشاچیان تعظیم می نمایند. تماشاچیان درخواست اجرای آهنگ I feel u را دارند.

در ادامه قطعه دیگری نواخته می گردد. صدای گیتار الکترونیک به وضوح شنیده می گردد و قطعه ای همراه با سازهای الکترونیک اجرا می گردد. پس از لحظاتی تنها صدای کیبورد به گوش می رسد. فراز و نشیب های موسیقی همچنان ادامه دارد. گاهی جان می گیرد و دوباره آرام می گردد.

در کنسرت می بینیم که اثار تقریبا ریتم ثابتی را با نواخته شدن سازهایی از جمله درام، گیتار و کیبورد دنبال می نماید.

طی کنسرت تماشاچیان را می بینیم که علی رغم موسیقی هایی با ریتم شاد، بدون هیچ همراهی، با سکوت به کار گوش می دهند.

اکنون قطعه دیگری به سرانجام رسیده و صدای تشویق مکرر تماشاچیان به گوش می رسد. پس از لحطاتی صدای ضربات متوالی درام بلند شده و باری دیگر ملودی های سازهای الکترونیک پخش می شوند. این بار می توان ریتم موسیقی ایرانی را تا حدی در کار حس کرد. موسیقی ریتم ثابتی را دنبال می نماید و باری دیگر ضربات درام به گوش می رسد و قطعه ای دیگر نیز به سرانجام می رسد.

پس از آن اثر I feel u که تماشاچیان بارها درخواست آن را داده بودند پخش می گردد.

نورهای قرمز باری دیگر در فضا پخش می شوند. موسیقی نواخته می گردد. گرچه که به اواخر اجرا نزدیک می شویم ولی همچنان رهگذران عبور می نمایند و صدای مخاطبان را در می آورند. اعضای گروه معرفی می شوند. دست هایی در هوا هستند و مردم همچنان سر جای خود نشسته و به موسیقی گوش می دهند.

در سرانجام چند نفر از تماشاچیان درباره کنسرت به خبرنگار ایسنا می گویند: خیلی خوب شد که تمدید شد و توانستم به اجرا بیایم. واقعا انرژی های مثبتی دریافت کردم.

فرد دیگری نیز اظهار می نماید: واقع کار را دوست داشتم و همواره آثار این گروه را گوش می دهم. خوشحالم که موقعیت حضور در اجرا برایم فراهم شد.