ثمینه باغچه بان 92ساله شد - عاشقان علم الکترونیک

جهت دریافت خدمات طراحی و ساخت ویلا در شمال با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

به گزارش خبرنگاران، شورای کتاب کودک در زادروزش، درباره این نویسنده و مترجم نوشت: ثمینه باغچه بان در چهارم فروردین 1306 در تبریز در کودکستان باغچه اطفال به جهان آمد. آن جا را پدرش جبار باغچه بان در 1303 به عنوان نخستین کودکستان ایران را بنیاد نهاده بود. از همان ابتدا، زندگی او با مدرسه و تحصیل گره خورد. پس از چند سال همه خانواده به شیراز رفتند و ثمینه در کودکستانی که پدرش در شیراز بنیاد نهاد، بزرگ شد. پدرش باور داشت که ترس و خجالت بچه ها را تا آخر عمر از کار و زندگی عقب می اندازد . این صفت را به دخترش هم منتقل نموده بود .

درسال 1311 از شیراز به تهران آمدند. پدر برنامه آموزش ناشنوایان را که در تبریز شروع نموده بود در تهران ادامه داد و در محله سنگلج دبستان کر و لال ها را تاسیس کرد. آن ها در این دبستان زندگی می کردند، یک اتاق آن کلاس درس، یک اتاق خانه آن ها و یک اتاق در اجاره دکتر هشترودیان بود که در آن موقع دانشجوی پزشکی بود. او از همان کودکی همبازی بچه های ناشنوا شد. شاید لفظ همبازی برای کارهایی که ثمینه با این بچه ها می کرد کافی نباشد. او در واقع یاری کار و یاور پدر بود و زمانی که پدر به یک شاگرد در کلاس درس می داد، ثمینه با بقیه در حیاط بازی و آن ها را سرگرم می کرد. کار پدر برای او جذابیت و کشش زیادی داشت و روح کار پدر آرام آرام در او حلول می کرد. او پدرش را معلم خود می دانست و او را آقای معلم صدا می کرد و همیشه تحت تاثیر او بود .

ثمینه دبستان و دبیرستان را تا دوم متوسطه تمام کرد و سپس وارد دانشسرای مقدماتی پامنار شد و همزمان به تدریس در مدرسه کر و لال ها پرداخت. در دانشسرای مقدماتی از مدیریت بدرالملوک بامداد و آموزش و دانش مهری آهی بهره گرفت و وارد دانشسرای عالی شد. در 1327 از دانشسرای عالی در رشته زبان انگلیسی فارغ التحصیل شد و سپس با آقای هوشنگ پیر نظر اشنا شد و با او ازدواج کرد .

در سال 1329 با استفاده از بورس به امریکا رفت و در کالج لیندن وود در ایالت میسووری در زمینه آموزش و پرورش ناشنوایان به تحصیل پرداخت.

در سال 1332 در مقطع کارشناسی ارشد آموزش و پرورش ناشنوایان از دانشگاه کلمبیا فارغ التحصیل شد و سپس در رشته گفتاردرمانی در همان دانشگاه به تحصیل ادامه داد. در همان سال به علت اوضاع آشفته ایران و گرفتاری خانواده، او و همسرش درس را نیمه کاره رها کردند و به ایران باز گشتند.

از سال 1332 تا 1345 در کنار پدرش به تدریس در مدرسه کر و لال ها ادامه داد. در سفرش به امریکا و آموزش هایی که دیده بود، دریافت روشی که پدرش برای آموزش ناشنوایان در ایران ابداع نموده بسیار علمی و ارزنده است.

زمانی که از امریکا به ایران بازگشت، قرار شده بود در کتاب های درسی تجدید نظر گردد. در جلساتی که در دفتر کل امور ابتدایی با حضور عباس یمینی شریف و لیلی آهی (ایمن) و توران میرهادی تشکیل شده بود شرکت کرد و گفت و گوها و مشورت هایی انجام گرفت. براساس این جلسه، او در سال 1340 از طرف آموزش و پرورش، مسئول تشکیل کلاس های کارآموزی و کارورزی آموزگاران کلاس اول در سطح کشور شد .

ثمینه باغچه بان همچون پدرش بر این باور بود که برای پی ریزی آموزش پیروز، باید آموزگاران را تربیت کرد. به همین دلیل کمر به آموزش آنان بست، به گونه ای که هر معلم ، پس از خاتمه دوره، می توانست کتاب روش تدریس خود را بنویسد، با توجه به احتیاج جامعه ای که در آن بود و حتی به زبان همان منطقه. او آموزش ناشنوایان را با تربیت معلمان پایه گذاری کرد و پیروز شد معلمانی درجه یک تربیت کند. هدف پدرش تربیت معلم بود و تاکید ثمینه هم بر همین بود.در همین زمان، ثمینه باغچه بان، عهده دار نگارش کتاب های درسی کلاس اول دبستان شد .

همچنین او کتاب روش تدریس مخصوص سپاه دانش را بر اساس روش پدرش (روش کلی) تهیه کرد که در افغانستان و تاجیکستان هم کاربرد داشت و به این ترتیب روش باغچه بان فراگیر شد. در این کتاب که با همراهی لیلی آهی (ایمن) تهیه شده بود، موضوع شناخت کودک از جنبه شناخت شناسی و روانشناسی مطرح بود . در بخش نخست کتاب فارسی اول دبستان، به دوره آمادگی و تدریس لوحه ها پرداخته شده بود که همه آن انگاره.ها بر گرفته از کتاب آمادگی ثمینه باغچه بان بود . این کتاب بنیاد آموزش پایه در ایران را دگرگون کرد .

پس از درگذشت پدرش در آذر ماه 1345، او ماند و مسئولیت آکادمی باغچه بان با 220دانش آموز در خیابان یوسف آباد (سید جمال الدین اسدآبادی فعلی). اما با وجود ضایعه بزرگ، نبودن پدر، او با قدرت توانست کار را اداره کند و ادامه دهد. در همین سال او ریاست آکادمی مدیریت فنی جمعیت کر و لال ها را هم بر عهده گرفت .

ثمینه باغچه بان در 1350 مدیرعامل و مسئول برپایی سازمان ملی رفاه ناشنوایان و در 1345 مدیر امور بالینی و دوره تربیت متخصص شنوایی سنجی و رابط ناشنوایان در دانشگاه ملی(شهید بهشتی کنونی) شد.

او در سال 1341 در پی تاسیس شورای کتاب کودک، فعالیت خود را در آن جا شروع کرد. دو کتاب پل چوبی و نوروزها و بادبادک ها به قلم او از کتاب های برگزیده شورای کتاب کودک است

از کارهای شایان توجه او که با یاری یونیسف انجام پذیرفت، ارائه ترانه فولکلوریک دویدم و دویدم در قالب کتاب و تهیه ویدئوی آن به زبان اشاره است که پلی بین بچه ها ناشنوا و شنوا شد. این کتاب به زبان انگلیسی و اسپانیایی برگردان شده است .

در سال 1377 بنا به درخواست یونیسف ، برگردان فارسی کتاب پیمان جهانی به قلم او انجام پذیرفت و به چاپ رسید و از آن ویدئویی به زبان اشاره تهیه شد.

او در معرفی فعالیت ها و پیشرفت های چشم گیر ایران در زمینه توانبخشی ناشنوایان در کنفرانس های جهانی، نوشتن کتاب هایی درباره آموزش و پرورش ناشنوایان، آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان و برگردان آثاری در زمینه آموزش ناشنوایان، اختلالات گفتاری و ناگویایی به زبان فارسی نقشی بسیار موثر داشت.

در سال 1977 از سوی Clarke School Fellowship For The Middle East USA یک بورس تحصیلی به نام ثمینه باغچه بان نام گذاری شد.

از دیگر آثار او کتاب های جم جمک برگ خزون ، آفتاب مهتاب چه رنگه و کتاب روشنگر تاریکی ها (در باره پدرش جبار باغچه بان) است که کتاب آخر با موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات بچه ها انجام گرفته است.