بازدید امین و هانیه از تاج محل ، سفرنامه هند (قسمت ششم) - عاشقان علم الکترونیک

به گزارش عاشقان علم الکترونیک، دیشب راننده ای که در آگرا ما را از ایستگاه قطار به محل اقامتمان رساند پیشنهاد وسوسه برانگیزی داد که نتوانستیم آن را رد کنیم. صبح بیاید دنبالمان، تا بعد از ظهر در آگرا بگرداندمان و تا جاهای دیدنی همراهی مان کند و دست آخر هم به ایستگاه اتوبوس برساندمان تا شبانه روانه آخرین مقصدمان در هند، دهلی شویم. همه اینها در قبال فقط ششصد روپیه (که البته من هم که عادت نموده ام در هر صورت چانه بزنم با اینکه می دانستم چه پیشنهاد ایده آلیست گفتم پانصد و او هم قبول کرد. هرچند آخر ماجرا آنقدر راضی بودیم که همان ششصد روپیه را به او دادم) میسرا مرد میانسال آرامی است که چین سال ها دویدن و نرسیدن بر پیشانی خسته اش بیش از هر چیز خودنمایی می نماید. مهربان است ولی اصلا نمی خندد. کل شهر را می داند و همواره حواسش به همه چیز هست و برعکس تمام رانندگان دیگر اینجا لازم نیست نگران چیزی باشیم. عینک ساده ای می زند و لباس بلند سفیدی می پوشد. دیشب آستین های کثیفی داشت ولی امروز اول صبح از سفیدی برق می زند. شاید ترجیح داده در آشفته بازار هند و کم ترین توجه به بهداشت و نظافت با بقیه تفاوتی کند. جزو معدود رانندگانیست که انصاف دارد و دنبال چاپیدن و فشار به مسافر نیست. شاید ترجیح داده گرفتن حقش از روزگار پریشان هند را در جایی غیر از حلقوم گردشگر ها دنبال کند. همراه ما ناهار می خورد ولی پولش را خودش حساب می نماید، چیزی که اینجا اصلا متداول نیست. شاید ترجیح می دهد همرنگ جماعت نباشد و مناعتش را حفظ کند. به یکی دو باغ مغول از دوازده باغ معروفشان در هند سر می زنیم ولی ترجیح می دهیم فقط به عکس گرفتن بسنده کنیم و پولمان را به جای هزینه سرسام آور بلیط های ورودی، برای گل های سرسبد هند، باغ مهتاب (مشهورترین باغ های مغول) و تاج محل ذخیره کنیم. وارد باغ مهتاب می شویم. یک باغ بزرگ مربعی 300 در 300 متر در کنار رودخانه یامونا. و خدا را شکر می کنم که نمی دانستیم این باغ درست در ضلع شمالی تاج محل قرار گرفته است و به یک باره با دقایقی قدم زدن چشم انداز بی نظیری از این شکوه معماری را خواهیم دید.