کشف یک ملکول بسیار عجیب در سطح تایتان که شیمیدانان حتی اسمش را هم نمی دانند! - عاشقان علم الکترونیک

خبرنگاران| دانشمندان ناسا در جو تایتان مولکول عجیبی را یافته اند که هرگز در جو دیگری پیدا نشده. در واقع شیمی دان های زیادی حتی نامش را نشنیده اند یا نمی دانند که آن را چطور تلفظ نمایند. سایکلوپروپنیلیدن (cyclopropenylidene, C3H2). دانشمندان می گویند که این مولکول ساده کربنی ممکن است پیش ماده ای برای ترکیبات پیچیده تری باشد که حیات احتمالی در تایتان را تغذیه می نماید؛ و به نقل از ناسا، محققان این مولکول عجیبی در تایتان را با استفاده از تلسکوپ رادیویی آلما ALMA در شمال شیلی کشف نموده اند. کانر نیکسون، دانشمند سیاره شناس گودارد ناسا در این باره می گوید: وقتی متوجه شدم که سایکلوپروپنیلیدن پیدا نموده ام، پیش خودم گفتم این خیلی غیر منتظره است. یافته های او و گروهش 24 مهر ماه در Astronomical Journal منتشر شد.

به گزارش خبرنگاران، هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت های مختلف کهکشان پیدا نموده اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه های جدید می سازد. اخترشناس ها C3H2 را فقط در ابر های غبار و گازی که مابین منظومه های ستاره ای معلق هستند پیدا نموده اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن ها پراکنده است که واکنش های شیمیایی آنجا رخ نمی دهند.

اما جو های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی نموده اند. گروه نیکسون پیروز به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه هایی بالایی جو تایتان نگاه می کردند و در آنجا گاز های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی همتاست. تایتان ثابت نموده که گنجینه ای از مولکول های جدید است.

به نقل از ناسا، محققان این مولکول عجیبی در تایتان را با استفاده از تلسکوپ رادیویی آلما ALMA در شمال شیلی کشف نموده اند. کانر نیکسون، دانشمند سیاره شناس گودارد ناسا در این باره می گوید: وقتی متوجه شدم که سایکلوپروپنیلیدن پیدا نموده ام، پیش خودم گفتم این خیلی غیر منتظره است. یافته های او و گروهش 24 مهر ماه در Astronomical Journal منتشر شد.

هرچند دانشمندان این مولکول را قسمت های مختلف کهکشان پیدا نموده اند، اما یافتن آن در جو غیر منتظره بود. زیرا سایکلوپروپنیلیدن به راحتی با مولکول های دیگری اطرافش ترکیب شده و گونه های جدید می سازد. اخترشناس ها C3H2 را فقط در ابر های غبار و گازی که مابین منظومه های ستاره ای معلق هستند پیدا نموده اند. به بیان دیگر، مناطقی که آنقدر سرد هستند و مواد در آن ها پراکنده است که واکنش های شیمیایی آنجا رخ نمی دهند.

اما جو های چگالی مانند تایتان، معدن واکنش های شیمیایی هستند. دانشمندان به همین دلیل به این قمر زحل علاقمند شده اند و ماموریت سنجاقک (Dragonfly) ناسا را برایش طراحی نموده اند. گروه نیکسون پیروز به شناسایی مقدار جزئی سایکلوپروپنیلیدن شدند، زیرا به لایه هایی بالایی جو تایتان نگاه می کردند و در آنجا گاز های دیگر کمی وجود دارند تا با سایکلوپروپنیلیدن واکنش انجام دهند. دانشمندان هنوز نمی دانند چرا سایکلوپروپنیلیدن در جو های دیگر مشاهده نشده است. به گفته نیکسون: تایتان در منظومه شمسی بی همتاست. تایتان ثابت نموده که گنجینه ای از مولکول های جدید است.

تایتان عظیمترین قمر از میان 62 قمر زحل است. این قمر از جهات بسیاری جذاب است، زیرا از جهات مختلفی شبیه زمین است. برخلاف بیشتر قمر های منظومه شمسی (حدود 200 قمر)، تایتان جو ضخیمی دارد که چهار برابر از جو زمین چگال تر است. علاوه بر این دارای ابر، باران، دریاچه، رودخانه و حتی اقیانوسی زیرسطحی از آب نمک است.

جو تایتان مانند زمین بیشترا از نیتروژن تشکیل شده و مقداری هم متان دارد. وقتی مولکول های متان و نیتروژن در اثر تابش خورشید می شنمایندگشتره ای از مواد شیمی آلی را ایجاد می نمایند که موجب شده تایتان در صدر فهرست هدف های ناسا قرار بگیرد. آن ها مایلند بدانند که آیای تایتان قابل سکونت است؟ چه ترکیباتی از جو به روی سطح تایتان می ریزید و آیا این مواد از پوسته یخی می گذرند و به اقیانوس زیر آن می رسند؟ زیرا به نظر محل قابل سکونت این قمر اقیانوس زیرسطحی آن است.

این مولکول حلقه بسته دومین از این نوع بعد از بنزن است که در جو تایتان کشف شده. اهمیت این نوع مولکول ها در آنجاست که ستون فقرات هسته سلول های DNA و RNA هستند.

تایتان (به فرانسوی: Titan)، یا تیتان، عظیم ترین قمر کیوان (زحل) است که در فاصله 1.2 میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده است. تیتان بسیار کندتر از زمین به دور خود می چرخد، به طوری که یک روز تیتان در حدود 16 روز زمین است. تیتان از نظر میزان جرم، یازدهمین جسم پرجرم در سامانهٔ خورشیدی است.

این قمر در 25 مارس 1655 توسط کریستین هویگنس هلندی کشف شد. تیتان توسط چشم غیر مسلح قابل رؤیت نیست، ولی می توان آن را توسط تلسکوپ های آماتوری یا حتی بعضی دوربین های دو چشمی قوی مشاهده نمود. تیتان تنها قمری است که دارای اتمسفر غلیظ بوده و تنها جرمی غیر از زمین است که دارای منابع اثبات شده سطحی مایعات می باشد. تیتان غالباً قمری با مشخصات سیاره خوانده می گردد. تیتان دومین قمر عظیم در سامانه خورشیدی است. جو تیتان غالباً از نیتروژن است با این حال دارای متان و اتان نیز می باشد. وجود باد و باران سطح تیتان را به شکلی مشابه سطح زمین تبدیل نموده است. ماهواره های زیادی وجود زیست یا مراحل ابتدایی پیدایش شرایط پیشا-زیستی در تیتان را مورد کاوش قرار داده اند.

تیتان دارای جوی نسبتاً فشرده و شبیه به زمین در دوران شکل گیری آن است. اما با توجه به سرمای شدید (من های 180 درجه) در ماه تیتان، وجود زیست از نوع زمینی در آن بعید به نظر می رسد.

نگاره های تازهٔ کاوشگر کاسینی ناسا از وجود دریاچه ای حاوی هیدروکربن مایع مانند متان در ماه تیتان حکایت دارد. این نگاره ها نشان می دهد که سرمای سطح این دریاچه به 180 درجه سانتی گراد زیر صفر می رسید.

در زیر سطح تیتان، ترکیباتی از آب و آمونیاک وجود دارد. این اقیانوس زیرسطحی در حقیقت یک لایه مایع است که محتوی ترکیباتی از آب یا آب و آمونیاک است و در ژرفای بین 100 تا 200 کیلومتری از سطح تیتان قرار گرفته است. ساختار درونی تیتان از یک لایه یخی تشکیل شده است که از هسته سنگی آن به وسیله یک لایه مایع جدا شده است. این ویژگی موجب می گردد که سطح جامد تیتان از باد های فصلی حاضر در اتمسفر آسیب نبیند.