مهران مدیری، قورباغه و مافیا علیه تلویزیون - عاشقان علم الکترونیک

جهت دریافت خدمات طراحی و ساخت ویلا در شمال با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

به گزارش شهروندآنلاین، حقیقتش این جابه جایی از ماه ها پیش قابل انتظار بود؛ یعنی از همان هنگامی که حدود 14 ماه پیش در همین شهروند نوشتیم شبکه نمایش خانگی در ایران جای تلویزیون های خصوصی را گرفته و ورای وظایف و کارکرد های ذاتی خود بار سنگین وظایف تلویزیون (کمی آزادتر و محبوب تر) را نیز بر دوش دارد؛ معلوم بود این کوشش ها برای برطرف احتیاج های مخاطب دل زده از محدودیت های گاه عجیب تلویزیون به بار خواهد نشست.

با این حال، اما تصورش هم نمی رفت که در کمتر از 12 ماه این پیشرفت عجیب حاصل آید و قدرت و نفوذ این شبکه به جایی برسد که بتواند از نظر تنوع فراوریات و البته شمار کلی بینندگان صداوسیما را به چالش بکشد. اما این رخ داد و در همین نوروز سال جاری شاهد بودیم که چگونه سریال ها و برنامه هایی که وی اودی ها و سامانه های عرضه آنلاین محصولات منتشر کردند، توانستند تتمه مخاطبان صداوسیما را نیز تا حد زیادی به سوی این شبکه ها راهنمایی نمایند.

رخدادی که مدیون فضای پر تب و تابی بود که پیرامون سریال ها و برنامه های این شبکه درست شد و درنهایت به جایی منجر شد که حالا دیگر می توان شبکه نمایش خانگی را یک رسانه درست و حسابی نامید. شبکه ای با بی شمار محصولات نمایشی پربیننده مانند قورباغه، خوب، بد، جلف: رادیواکتیو، گیسو، دراکولا، مردم معمولی، سیاوش، ملکه گدایان و می خواهم زندگی کنم و البته انبوه برنامه های به اصطلاح فان، از رئالیتی شو هایی مانند شب های مافیا و شام ایرانی تا تاک شوهایی، چون همرفیق و بی شمار نمونه مشابهش -که وجه مشترک همه شان این است که مخاطب دارند.

پیروز ها

در نوروز سال جاری پیروزیت شبکه نمایش خانگی مدیون چند سریال و برنامه به شدت پرمخاطبش بود -که در این میان می توان شب های مافیا را سردمدار این آثار نامید. یک رئالیتی شوی به شدت جذاب با حضور دوجین چهره های شناخته شده که در کنار هم علاوه بر اینکه کوشش کرد تا خلأبازی کردن مافیا در کافه های شلوغ و حتی دورهمی های خانوادگی و محبت آمیز را در ایام کرونا پر کند، لحظات جذاب و مفرحی را هم برای بینندگانش رقم زد و در کنارش هم به قول ظرفا ارزش های افزوده ای داشت که یکی از مهم ترین این ارزش های افزوده (به قول همان ظرفا) این بود که توانست جامعه را با سطح هوشی ستارگانش آشناتر سازد!

در میان سریال ها، اما بار بر دوش قورباغه افتاده بود. اولین سریال کارنامه هومن سیدی -که به رغم تمام نقدهای که درباره اش وجود دارد، اما به هر حال با هر متر و معیاری یک سر و گردن از دیگر محصولات نمایشی تلویزیون (و حتی با ارفاق: سینما) بالاتر است.

بله؛ قورباغه داستان آن چنانی ندارد و همین داستان کمرنگ هم چندان پیش نمی رود، شخصیت ها چندان ملموس نیستند و موضوع اصلی سریال هم جز یک ایده اولیه جذاب چیز دیگری نیست. با این حال، اما قورباغه همین داستان نیم بند و تک خطی گاه مبهمش را خوب پرورانده و از آن مهم تر با آب و رنگ بصری و تمهیدات روایی تازه (در سطح محصولات وطنی، البته) آن را در قالب یک اثر خوش آب ورنگ جذاب به مخاطبش ارایه داده است. اتفاقی که باعث شده در خاتمه سری اول این سریال، مخاطب همچنان در انتظار قسمت های بعدی اش باشد -و در جایی که حتی جذاب ترین فراوریاتش هم بعد از چند قسمت تماشاگر را دلزده می نمایند، این اتفاق کمی نیست.

پرسروصدا ها

شاید بتوان دراکولا مهران مدیری را پرسروصداترین سریال تازه منتشرشده نامید. سری جدید سریال نه چندان پیروز هیولا که در دو قسمتی که تا کنون منتشر شده، نقدها و اعتراضات زیادی را موجب شده است. نقدهای که جنبه های و جوانب گوناگونی از سوءاستفاده و آزار حیوانات تا نگاه کارگردان و نویسنده سریال به زنان، از ضعف شدید داستان گویی تا اغراق و عظیم نمایی در شعار های باب روز و موارد مختلف دیگری را شامل می شوند. در یک کلام؛ می توان گفت سریال دراکولا تا کنون در دو قسمت آغازینش چیز زیادی به کارنامه مهران مدیری نیفزوده، اما با این حال مثل تمام کار های کارنامه مدیری حواشی و جنجال های زیادی به وجود آورده و به اصطلاح مثل تمام سریال های مدیری دیده شده است!

خوب، بد، جلف پیمان قاسم خانی دیگر سریال پرسروصدای ماه های اخیر بوده است. سریالی که اگر چه نام کارگردان دیگری را بر پیشانی دارد، اما هنوز و همچنان سریال پیمان قاسم خانی است -که قرار بوده کاراکتر های پژمان جمشیدی و سام درخشانی را (که تماشاگر پیش از این در یک سریال و دو فیلم سینمایی از خود قاسم خانی دیده و آشنا شده) در فضا های دیگر و جذاب تری قرار دهد. اتفاقی که البته چندان به بار ننشسته و سریال خوب، بد، جلف: رادیواکتیو در قیاس با هر دو فیلمی که پیش از این ساخته شده، ضعیف تر و تخت تر شده، با شوخی هایی که دیر به دیر از راه می رسند و از آن ها هم تنها درصد معدودی کار می نماید و لبخند به لب می آورد. اما با این حال پژمان و سام در کنار هم هنوز آن قدر جذاب هستند که تماشاگران صرفا برای دیدن آن ها در کنار هم سریال را تا قسمت دهم دنبال نموده باشند.

شکست خورده ها

همرفیق را حالا دیگر می توان یک برنامه شکست خورده نامید. یک تاک شوی پرمدعا که درقسمت های آغازین با اتکا به نام عظیم میهمانانش مخاطبان زیادی جلب کرد، اما در ادامه هر چه زمان گذشت، میهمانان برنامه معمولی تر شدند و در این میان خود شهاب حسینی هم توان لازم برای نجات برنامه را از خود نشان نداد تا درنهایت سرنوشت هم رفیق به جایی رسید که شماری از شبکه های ماهواره ای ازش در حکم زمان پرکن و در فاصله فیلم ها و سریال های سرقتی شان استفاده می نمایند.

سریال جدید رامبد جوان را هم می توان یک سریال شکست خورده دیگر نامید. سریالی با نام مردم معمولی که در کمتر مخاطبی انگیزه دنبال کردنش را به وجود آورد -تا جایی که در قسمت اول تنها پیروزیت این سریال دیده شدن و وایرال شدن ویدیوی پایکوبی رامبد جوان و آیندهلا پسیانی بود -که آن نیز بیشتر از محبوبیت موضوع اعتراضات و متلک ها و کنایه های مخاطبانی شد که هم پایکوبیی دو مرد را در کنار هم به شدت زیر سوال برده بودند!

تکمیل سیطره شبکه نمایش خانگی

حالا در شرایطی که کارگردان ملکه گدایان همچنان راه و روش تلویزیونی و پرسوز و گداز همواره اش را ادامه می دهد؛ منوچهر هادی در گیسو مرغ تخم طلایش را رها ننموده و در همان جهت عاشقانه و دل راه می پیماید؛ سیاوش و می خواهم زنده بمانم نیز الگو های دیگری را چراغ راه شان قرار داده اند؛ می توان گفت که شبکه نمایشی برای اینکه پیروزیت کمی اش را از نظر کیفی نیز تکرار کند، احتیاج به هوای تازه تری دارد. هوای تازه ای که مخاطبان امیدوارند با انتشار فراوریات جدید وی اودی ها از راه برسد. با این اتفاق بی تردید سیطره شبکه نمایش خانگی بر فضای هنر نمایشی ایران تکمیل خواهد شد.

کسانی که عقیده دارند پیروزیت شبکه نمایش خانگی می تواند در نهایت بر صداوسیما نیز تأثیر مثبت داشته باشد و حداقل اینکه درصدی از محدودیت های رسانه ملی را بکاهد؛ امیدوارند محصولات جدید شبکه نمایش خانگی (که پرتعدادند و تنها یکی از دو سامانه اصلی رسمی کشور گفته که هفت سریال جدید برای نمایش در سال 1400 در دست فراوری دارد) بتواند این اتفاق عظیم را رقم بزند.

در حقیقت می توان گفت که اخبار منتشرشده درباره سریال سازی سینماگرانی، چون محسن تنابنده، محمدحسین مهدویان، محمد کارت، حسن فتحی، نیما جاویدی و چند کارگردان دیگر می تواند برای شبکه نمایش خانگی از نظر کیفی نیز نویدبخش باشد. خبری که در قالب یک اینفوگرافی توسط یکی از سامانه ها اعلام شد -که علاوه بر 30 عنوان جدید سریال های ماساژور به کارگردانی محسن تنابنده، جیران به کارگردانی حسن فتحی، جزیره به کارگردانی سیروس مقدم، زخم کاری به کارگردانی محمدحسین مهدویان، یاغی به کارگردانی محمد کارت، قبله عالم به کارگردانی حامد محمدی و آکتور به کارگردانی نیما جاویدی در سال 1400 نمایش داده خواهند شد. اتفاقی که اگر رخ دهد، بی تردید فضای فیلمسازی و سریال سازی را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

مجموعه طنز ناجور همایون اسعدیان و خاتون تینا پاکروان نیز سریال های دیگری هستند که به احتمال زیاد در ماه های آینده منتشر خواهند شد.