تا کی می خواهید مردم را در خانه نگه دارید؟ ، آینده را به اما و اگر ربط می دهید - عاشقان علم الکترونیک

جهت دریافت خدمات ساخت ویلای کوچک در باغ با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های ساختمانی ویلا و باغ کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

خبرنگاران - ابراهیم اصلانی، روان شناس و تحلیل گر اجتماعی:

در زیرنویس شبکۀ خبر سیما از قول ایرج حریرچی (معاون کل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) درج شده بود که تا ساخت واکسن و کشف داروی مؤثر، مردم باید با کرونا زندگی نمایند و با آن خو بگیرند. برای اطمینان از خبر، به سایت های خبرگزاری ها هم مراجعه کردم. موضوع همین بود و علاوه بر آن، ایشان در روزهای 28 و 29 فروردین در جلسات ویدیویی پیش بینی هایی از آینده نموده بودند، از جمله این که:

- ان شاءالله خداوند یاری کند که این ویروس همانند سارس ضعیف گردد و از بین برود.

- با توجه به چیزی که از ویروس می بینیم، پیش بینی می کنیم در پاییز بار دیگر این ویروس اوج گیری خواهد داشت.

- مردم باید ایمن شوند و در بهترین شرایط واکسن و داروی کرونا 12 تا 18 ماه فراوری و توزیع آن طول می کشد تا در دسترس قرار بگیرد.

خواندن چنین جمله هایی در کنار اخبار گوناگون دیگری که حاکی از نگرانی های جدی در مقابله با شیوع ویروس و رفتارهای مردم است، برای من تصویر وحشتناکی ایجاد می نماید:

مشاغل باز شد، تهران قفل شد

تجمع برای ثبت نام سیم کارت

نگرانی از شلوغی متروی تهران

جان باختن 700 نفر در اثر مصرف الکل

مردم به مدافعان سلامت رحم نمایند

سخنگوی دولت حفاظت از جان مردم را وظیفه و اولویت نخست دولت می داند. رئیس جمهور از همراهی و همکاری نسبتاً رضایت بخش مردم در اجرای یک هفته ای طرح فاصله گذاری هوشمند در استان ها می گوید.

بین این همه خبر کرونایی، تناقض های آشکاری دیده می گردد. آن طور که از شواهد پیداست حالاحالاها کار داریم و شاید قضیۀ کرونا تا انتها سال طول بکشد. کرونا چطور در استان ووهان چین در عرض دو ماه کنترل شد و ما هنوز داریم از آینده ای نامعلوم برای کنترل آن سخن می گوییم؟

از همان زمان که روش قرنطینه مردود اعلام شد و مدتی بعد موضوع فاصله گذاری اجتماعی به میان آمد، هیچ قاطعیتی در سیاست دولت برای مقابله دیده نشده است. دولت از ابتدای ماجرا و پیش از شروع سفرهای نوروزی با خواهش و تمنا از مردم خواست تا همکاری نمایند و با اجتناب از سفر، در خانه بمانند. لحن رئیس جمهور برای تذکر دادن به مردم و این که ممکن است کار به جریمۀ 500هزار تومانی بکشد، هیچ نشانه ای از جدیت و قاطعیت نداشت و این روش تذکر و اخطار هم چنان ادامه دارد. دولت سیاستِ من بمیرم تو بمیری و اما و اگر را در پیش گرفته که فقط می توان گفت نشان دهندۀ ساده انگاری و سهل انگاری است.

دولت و متولیان مقابله با ویروس کرونا هنوز حاضر نیستند افق مشخصی از آینده ارائه نمایند و همه چیز را به اما و اگر حواله می دهند. مدارس و دانشگاه ها تعطیل هستند و احتمالاً سال تحصیلی به صورت مصلحتی انتها خواهد یافت. روی آوردن به موبایل، فضای مجازی و بازی های دیجیتالی، بین بچه ها، نوجوانان و جوانان به شدت رواج پیدا نموده است. مشاغل پرخطر و پرتجمع هنوز اجازۀ بازگشایی ندارند. بسیاری از مردم که زندگی شان وابسته به درآمد روزانه بود، گرفتار بدبختی های خودشان هستند. مردم ناچار شده اند بسیاری از امور لازم و ضروری زندگی را متوقف نمایند. شرکت ها و مؤسسات دچار ضرر و زیان های هنگفت شده اند. در این میان، تنها چیزی که دولت از مردم می خواهد این است که در خانه بمانند و اگر کار ضروری ندارند، بیرون نیایند؛ اما تا کی؟ با چه شرایطی؟ با کدام دورنما؟

اگر دولت به سیاست های مقابله ای خود اطمینان دارد؛ اگر دولت آن طور که ادعا می نماید بر خلاف روزهای اول که غافلگیر شد، الان همه چیز را به کنترل درآورده است؛ اگر دولت اعتقاد دارد که طرح ها و برنامه هایش از طرف عموم پذیرفته می شوند و اثرگذاری لازم را دارند؛ اگر دولت اقدامات خود را منطبق بر اصول و استانداردهای بهداشتی و درمانی دنیای می داند؛ اگر دولت هم چنان اصرار دارد که از ابتدا برای مقابله با کرونا و کنترل آن اشتباهی ننموده و روش درستی را در پیش گرفته است و اگر...؛ چرا آینده را به چیزهایی ربط می دهد که در اختیار خودش نیست و فقط به اما و اگر بستگی دارد؟ تا کی می خواهید مردم را در خانه نگه دارید؟ با چه امیدی به تغییر و گشایش شرایط؟ با کدام حمایت های مادی و معنوی؟ با پیش بینی کدام آینده؟

می دانم که ویروس کرونا نظام زندگی مردم در خیلی از کشورهای دنیا را مختل نموده است و قصد هم ندارم وارد مقایسۀ سیاست های کشورها بشوم. با این همه، از متولیان نظام و دولت باید پرسید: انتظار دارید با وعدۀ تحقیرآمیز وام یک یا دو میلیون تومانی، چرخ زندگی مردم تا چند ماه بچرخد؟ فکر می کنید برنامه های مفرح و فوق العاده جذاب تلویزیون، چقدر در آرامش و نشاط مردم مؤثر خواهند بود؟ تصور می کنید طرح های بکر و خلاقانۀ آموزش وپرورش تا چه اندازه جبران کاستی های درسی دانش آموزان را خواهد نمود و آنان را شاد نگه خواهد داشت؟ مهارت های زندگی در خانواده های ایرانی تا چه زمانی جوابگوی ارتباط های مؤثر بین اعضای خانواده در ایام خانه نشینی خواهد بود؟

تبعات و آثار مالی، فرهنگی، اجتماعی، سلامتی و تربیتی این شرایط، زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده و دامنۀ آن رو به گسترش است. اگر دیر بجنبیم، اگر قاطعیت و جدیت واقعی نباشد و اگر چشم اندازی برای آیند ترسیم نکنیم، کرونا چیزهای زیادی را از ما خواهد گرفت. تازه بعد از اتمام کرونا، وارد دورۀ پساکرونایی خواهیم شد که آن هم موضوعی بسیار مهم است و دولت باید از همین الان، به گفته ها و توصیه های متخصصان حوزه های گوناگون توجه کند. از مردم می خواهید در خانه بمانند؛ فعلاً مهم ترین روش مقابله همین است، اما ببینید:

- اگر مردم توصیه ها را جدی نمی گیرند، اشکال در کجاست؟ دولت و متولیان مقابله با کرونا، خودشان قاطعیت و جدیت لازم را دارند که از مردم می خواهد موضوع را جدی بگیرند؟

- دامنۀ تاب آوری مردم تا کجاست و مردم از منظر مالی، معیشتی، سلامتی، شادابی و روانی، تا کی می توانند این شرایط را تحمل نمایند؟

- با این همه تخصص و تدبیری که در دولت و متولیان امر وجود دارد، چرا کسی ایدۀ مشخصی از دورنمای خانه نشینی و افق آینده برای بازگشت به شرایط عادی نمی دهد؟