وقتی دیگ سنگی سرنوشت دخترجوان را عوض کرد! - عاشقان علم الکترونیک

نویسنده : مهسا مقدم

به گزارش خبرنگاران ، گویند که در روستای خوش آب و هوایی در زمان های دور اتفاق عجیبی افتاد . شاهزاده ای جوان با خدم و حشم به شکارگاهی در نزدیکی این روستا آمده بود زیبایی این روستا و مهمان نوازی اهالیششاهزاده را مشعوف و مجذوب کرد. تصمیم گرفت که دختری از این آبادی را به همسری انتخاب کند.

شاهزاده فرخنده پی جوانی بود خوش خوراک؛ از این رو به زیر دستانش دستور داد که در آن روستا مسابقه ای ترتیب دهند تا خوشمزه ترین خوراک را انتخاب و آشپز آن یعنی دختر جوانی که بتواند لذیذترین خوراک را طبخ کند به همسری برگزیند.

در روستا ولوله ای برپا شد. شبانگاه در خانه اهالی روستا برو بیای عجیبی را ه افتاده بود .خوراک مورد علاقه شاهزاده جوان آبگوشت دیزی بود و از این رو دخترکان خوانین روستا که هر یک خود را شایسته همسری شاهزاده می تماشاد مرغوب ترین نخود و لوبیاها را خیسانده و دیگ ها را شسته و تا صبح خواب به چشمشان نیامد.

در دور دستهای روستا دختر جوان و زیبارویی در کلبه محقری زندگی می کرد. او نیز از جشن فردا خبر داشت و دلش می خواست که او هم بخت خویش را بیازماید. اما نه دیگی برای پخت و پز داشت و نه نخود و لوبیایی برای خیساندن.

روی پشت بام کاهگلی خانه اش دراز کشید و اشک ریخت و آرزو کرد که ای کاش دیگی داشت و قدری مخلفات برای پختن آبگوشت. قدری فکر کرد و تصمیم گرفت به جای غصه خوردن راهی پیدا کند. یادش آمد که چند خانه آن طرف تر در خانه مادربزگ پیرش دیگی هست یادگاری آبا و اجدادی . مادربزرگش از کمالات این دیگ برایش بسیار گفته بود.

بلند و سراغ مادربزرگ رفت. پیرزن مهربان و عاقل وقتی از تصمیم دخترک خبر شد.دیگ را به او داد وشبانه مخلفات پخت آبگوشت را به زحمت جور کرد

در صبحگاه خنک مهرماه دیگ و مخلفات را برداشت و خود را به میدان وسط روستا رساند .دختران بزرگان و خوانین با لباسهای و ظروف گران قیمت و فاخر بر سر اجاق ها نشسته بودند و با تماشا او با تعجب به دیگ عجیب و غریبش نگاه می کردند.

این دیگ با همه دیگ ها فرق داشت . خود دخترک هم برایش تازگی داشت. بهر تقدیرمسابقه آغاز شده و دیگها را بار گذاشتند و در فاصله پختن آن مردمان ده پایکوبی و شادمانی می کردند. دختران جوان دل توی دلشان نبود و آن دیگ عجیب و غریب در میان دیگ ها خودنمایی می کرد.

آفتاب که به وسط آسمان رسید . شاهزاده و همراهانش هم به میدان روستا رسیدند. شاهزاده یکی یکی دیزی ها را تست کرد اما واکنشی نشان نمی داد. پایان به دیگ دخترک قصه ما رسد .سردیگ که برداشت دنیا پیش چشمش رنگ تازه گرفت. عطر غذا عالم و آدم را سرمست کرد قدری از آن را چشید و چنان از طعم و مزه آن به وجد آمد که همان جا نشست بقیه همراهانش را هم به تناول آن دعوت کرد هرچه از دیگ می کشیدند باز هم غذا داشت آن هم چه طعمی و عطری. وسط معرکه حیرت و حسرت بر همگان معلوم شد که همسر آینده شاهزاده جوان دیگرکسی نیست جز دخترک قصه ما.

درهمین اثنا حکیم فرزانه ای که از ملازمان خاص شاهزاده بود راز خوشمزگی غذای دخترک را فاش کرد.

به گفته حکیم دیگ دخترک دیگ هرکاره بود. هرکاره یا همان دیگ سنگی که قدمتی 14 قرنی دارد و از سنگ های سیاهرنگ سرپانتین دردامنه کوهسنگی واقع درحاشیه مشهد ساخته می گردد.

غذا در این دیگ ها با کمترین حرارت به برترین نحوی پخته می گردد.جالب است که درون هرکاره هیچ گاه خط و خش هم نمی افتد.طعم غذا در آن بسیار گوارا است و مزه خوشمزه آن با غذاهای پخته شده در سایر ظروف ، قابل قیاس نیست.

از دوره امام رضا(ع) تا دوره های کنونی مردم مشهد از برکت کوه سنگی که تکیه گاه شهر است، دیگ هایی می سازند.از آنالیز های باستان شناسی در اطراف مشهد و توس ظروف سنگی کوهسنگی به دست آمده که تعدد این ظروف ، حکایت رواج حرفه سنگتراشی و اهمیت آن و کاربرد ظروف سنگی در زندگی روزمره مردم دارد.آزاد شدن املاح مفید موجود در این قابلمه های سنگی مانند یون مس، به مرور زمان سبب تأمین مواد موردنیاز بدن و خوش طعم شدن غذا می گردد؛ بعلاوه به خاطر خاصیت مغناطیسی، آهن بدن هم تامین می شوند.

می گویند امام رضا (ع) برای خیر برکت این دیگ و وسعت رزق و روزی سازندگان و دارندگان این دیگ ها دعا نموده است. برای همین در این دیگ ها غذا برکت دارد و کم نمی آید.

شاهزاده جوان با شنیدن سخنان حکیم دخترک را به خاطر زیرکی در انتخاب دیگ سنگی و پختن آبگوشتی چنین لذیذ ستود و او را از پدر خواستگاری کرد. جشن بزرگی به راه افتاد و شاهزاده جوان به میمنت این رویداد نیکو دستور داد که برای همه اهالی دیگ سنگی یا هرکاره بخرند و زین پس خوراکی های خوشمزه و مقوی و بابرکت را در این دیگ پخته و تناول نمایند.