رابرت هانتر: مهمترین اختلاف اعضای ناتو چگونگی مقابله با روسیه است - عاشقان علم الکترونیک

جهت دریافت مشاوره سفر با تور کانادا با ما همراه باشید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، رابرت ای. هانتر، مشاور ارشد مؤسسه رند در واشنگتن، معتقد است مهم ترین اختلاف میان اعضای پیمان آتلانتیک شاقتصادی (ناتو) بر سر چگونگی برخورد با روسیه است.

هانتر پیش تر عضو هیأت مدیره شورای آتلانتیک، دانشگاه وسلیان، مؤسسه دموکراتیک ملی امور بین الملل، انجمن آتلانتیک بلغارستان و انجمن ملی کشورهای جهان سوم بوده است.

او از سال 1993 تا 1998 کننده دائم آمریکا در ناتو و اتحادیه اروپا بود و در این دوران معمار و بنیان گذار اصلی ناتوی جدید به شمار می آمد. وی نقش عمده ای را در اتخاذ سیاست ها و تصمیمات شورای آتلانتیک شاقتصادی در اجلاس سران ناتو (در سال های 1994 و 1997) ایفاء می کرد.

هانتر پیش از پذیرفتن این مسئولیت ها در ناتو و اتحادیه اروپا، در سال 1981 به عنوان محقق ارشد در بخش مطالعات اروپا و خاورمیانه به مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی (CSIS) در واشنگتن دی.سی. پیوست و پس از مدتی مدیریت بخش مطالعات اروپا و معاونت بخش سیاست بین المللی در این مرکز را بر عهده گرفت. وی از سال 1981 تا 1993 در سمت های مختلفی از جمله، مشاور ویژه لبنان رئیس مجلس کنندگان آمریکا و مشاور ارشد کمیسیون ملی دو حزبی آمریکای مرکزی (کمیسیون کیسینجر) فعالیت می کرد.

او یکی از بنیان گذاران مرکز سیاست ملی (نخستین مدیر سیاست خارجی/ امنیت ملی) و یکی از بانیان و گردانندگان مؤسسه علمی دموکراسی بوده است. هانتر در انتخابات ریاست جمهوری سال 1992 به عنوان مشاور ارشد سیاست خارجی بیل کلینتون برگزیده شد و همین نقش را در زمان والتر ماندیل معاون رئیس جمهور (از سال 1981 تا 1984) و ریچارد گپهارت رهبر اکثریت (در سال 1988)، نیز ایفاء کرد. وی در زمان ریاست جمهوری کارتر از سال 1977 تا 1979 مدیریت امور اروپای غربی و از سال 1979 تا 1981 مدیریت امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی را بر عهده گرفت. او همچنین عضو گروه مذاکره کننده آمریکایی در گفت وگوهای نوار غزه و کرانه غربی، مدیر اجلاس سران ناتو در سال 1978 و نویسنده اصلی دکترین کارتر برای خلیج فارس است.

آنچه در ادامه می خوانید گفت وگوی اختصاصی خبرنگاران با رابرت هانتر درباره نشست اخیر ناتو است:

نشست ناتو در حالی در انگلستان سرانجام یافت که اختلافات زیادی میان اعضای این سازمان وجود داشت. به نظر شما مهمترین اختلافات میان اعضای این سازمان چیست؟

مهم ترین اختلاف چگونگی برخورد با روسیه است. خیلی از اروپایی ها و ترامپ می دانند که غرب باید نوعی از رابطه با روسیه را داشته باشد که برای هر دو طرف کارایی داشته باشد. با این حال طبقه سیاسی آمریکا چنین چیزی را رد می کنند. دوم این که ناتو در خارج از اروپا تا چه حد برد و کشش خواهد داشت؟ من این سوال که آیا دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا از ماده 5 پیمان ناتو (حمله به یک کشور عضو، حمله به همه کشورهای ناتو قلمداد می شود) حمایت بی قیدوشرط و همه جانبه خواهد کرد یا خیر، به صورت حل نشده کنار می گذارم. همچنین هنوز هیچ کس به درک کاملی از تأثیرات مخرب برگزیت بر امنیت اروپا نرسیده است.

ناتو از تهدیداتی چون تهدیدات فضایی و سایبری به عنوان تهدیدات جدید علیه این سازمان نام برده است. آیا ناتو قادر است با این تهدیدات مقابله کند؟

ناتو در ارتباط با مسائل سایبری به عنوان یک چالش بزرگ کار خود را شروع کرده است. قابلیت ها و توانایی کافی در میان اعضای ناتو برای کار در این زمینه وجود دارد، اما تلاش بسیار بیشتری مورد نیاز است.

به نظرم ناتو درگیر مسائل فضایی نمی شود، چون توانایی کافی در این ارتباط وجود ندارد و معتقدم که دولت ترامپ منافع آمریکا را از دریچه ایجاد یک مرکز فرماندهی جدید فضایی نمی بیند. این مسئله به بروکراسی خواهد انجامید که در صورت امکان، نیاز به کار با دیگران در ارتباط با قوانین حاکم بر فضا را - خارج از محدوده مسائل تسلیحاتی - کم اهمیت خواهد کرد. نیاز واقعی کنترل تسلیحاتی است نه مسلح سازی.

ناتو از چین و روسیه به عنوان تهدید یاد می کند اما همه اعضای ناتو از جمله فرانسه و آلمان این دو کشور را مانند آمریکا تهدید نمی دانند. با وجود این سطح از اختلافات آینده این سازمان چگونه خواهد بود؟

غرب باید بتواند با روسیه مقابله کند و البته برعکس. جورج بوش پدر و کلینتون این موضوع را درک کردند. آمریکا نیاز دارد به جایی بازشود که بتواند دوباره بر سر این موضوع به طور منطقی بحث کند، اما این موضوع تا زمانی که عامل روسیه بخشی از فرایند استیضاح است، ممکن نخواهد بود. چین یک رقیب واقعی بزرگتر است. ناتو محلی برای مباحث و مسائل غیرنظامی نیست و تنها چند متحد ناتو می توانند حتی معمولی ترین حضور دریایی را در شرق دور داشته باشند. مسائل چین مربوط به حوزه های سیاسی، اقتصادی و دیگر حوزه های غیرنظامی است. فقط آمریکا و به میزان محدودتری کانادا نقشی نظامی نقشی را در مقابله چین دارند.

امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه از مرگ مغزی ناتو صحبت کرده بود. آیا با ارزیابی او موافق هستید؟

نه موافق نیستم. صحبتهای ماکرون در واقع رهبری (ناتو) را به چالش کشید.

ترامپ در حاشیه نشست ناتو از احتمال خروج فرانسه از سازمان ناتو خبر داده بود. آیا ممکن است فرانسه از ناتو خارج شود؟

چنین چیزی ممکن است. اما با توجه به این یک سال، چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد. فرانسه به ناتو بیش از مسائل نظامی از نظر سیاسی نیاز دارد. اگر چنین اتفاقی بیافتد و فرانسه ناتو را ترک کند، این کشور منزوی خواهد شد و هیچ کس به فرانسه به عنوان یک نیروی رقیب در اروپا توجهی نخواهد داشت. نه این موضوع خیلی جدی نیست.

نشست سران ناتو در هفتادمین سالگرد تأسیس این نهاد 12 و 13 آذر ماه با حضور سران 29 کشور عضو از جمله ترامپ، بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا، آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، ماکرون و جاستین ترودو نخست وزیر کانادا در لندن برگزار شد.

در سرانجام نشست 2 روزه سران ناتو در لندن، بیانیه ای 9 بندی صادر شد. در بیانیه مذکور تأکید شده که ناتو به عنوان بنیادی برای دفاع دسته جمعی باقی خواهد ماند. اقدامات تهاجمی روسیه نیز به عنوان تهدیدی برای امنیت منطقه آتلانتیک و یورو اعلام شد. در این بیانیه به افزایش نفوذ چین و سیاست های بین المللی آن و فرصت ها و چالش هایی که فراهم شده نیز اشاره و تأکید شده که باید در ائتلاف ناتو به صورت همزمان به این موضوع رسیدگی شود. در بیانیه مذکور همچنین عنوان شده که ناتو ائتلافی دفاعی بوده و تهدیدی برای هیچ کشوری به شمار نمی آید. از سوی دیگر این سازمان بر تعهد خود برای امنیت و ثبات در افغانستان تاکید کرده است. در این بیانیه همچنین اعلام شد که مقدونیه شاقتصادی به زودی به عضویت ناتو در خواهد آمد.

نشست مذکور در حالی برگزار شد که اختلافات بین اعضای این سازمان بر تصمیم گیری های آن سایه افکنده بود و نهایتا هم بیانیه ای 9 ماده ای صادر شد. استفن لندمن نظریه پرداز آمریکایی می گوید ناتو به منافع امپریالیستی آمریکا خدمت می کند، واشنگتن حدود 75 درصد بودجه ناتو را تامین می کند و از این سازمان به عنوان ابزاری علیه دیگر کشورهای مستقلی استفاده می کند که می خواهد آن ها را به دولت هایی دست نشانده تبدیل کند، منابع آن ها را غارت کند و از مردم شان بهره کشی و سوء استفاده کند.